در زندگی روزمره شهر لنگرود، کودکان نقش فعالی در خانواده‌ها دارند و بسیاری از فعالیت‌های آنان با سنت‌ها و ساختارهای اجتماعی منطقه گره خورده است. محیط طبیعی و نیمه‌روستایی لنگرود فرصتی برای بازی‌های آزاد در فضای باز فراهم می‌کند، اما از سوی دیگر، کمبود زیرساخت‌های ویژه‌ی کودکان مانند پارک‌های ایمن، کتابخانه‌های کودک‌محور یا فضاهای فرهنگی آموزشی، باعث شده تا برخی نیازهای این گروه سنی به‌طور کامل پاسخ داده نشود. خانواده‌ها اغلب برای تأمین فرصت‌های رشد کودکان به امکانات آموزشی خصوصی یا برنامه‌های فرهنگی در شهرهای مجاور روی می‌آورند، که این خود بار مالی و زمانی قابل توجهی ایجاد می‌کند.

نگاه به کودک در لنگرود نیز همچون سایر نقاط ایران، تحت‌تأثیر تحولات اجتماعی و رسانه‌ای در حال تغییر است. افزایش استفاده از تلفن همراه و تبلت در میان کودکان، الگوهای رفتاری آن‌ها را دگرگون کرده و دغدغه‌هایی مانند کاهش تعاملات چهره‌به‌چهره یا وابستگی به فضای مجازی را افزایش داده است. در عین حال، برخی از خانواده‌ها تلاش می‌کنند با بازگشت به بازی‌های سنتی یا مشارکت در فعالیت‌های جمعی، تجربه‌های کودکانه‌ای غنی‌تر برای فرزندان خود فراهم کنند. برای رسیدن به یک مسیر متوازن، توجه به نیازهای روانی، اجتماعی و آموزشی کودکان باید بخشی از برنامه‌ریزی شهری و خانوادگی باشد تا آینده‌ای سالم‌تر برای نسل بعدی در لنگرود شکل بگیرد.