رودخانه‌های بزرگی مانند کارون، دز و کرخه، شرایط آبی نسبتاً مساعدی را برای کشاورزی در برخی مناطق استان فراهم کرده‌اند، هرچند که خشکسالی‌های پیاپی و مدیریت ناپایدار منابع، چالش‌های عمده‌ای به‌وجود آورده است. در این میان، الگوهای کشت سنتی و وابستگی شدید به آب، باعث شده‌اند بخشی از ظرفیت‌های خوزستان در معرض آسیب قرار گیرد. با این حال، تولید محصولاتی مانند گندم، نیشکر، خرما و سبزیجات همچنان ادامه دارد و بسیاری از خانوارها معیشت خود را از این راه تأمین می‌کنند. از سوی دیگر، کانون‌های گردوغبار، فرونشست زمین و شوری خاک نیز به تدریج تأثیرات منفی خود را بر زمین‌های کشاورزی نشان داده‌اند.
اهواز
شوشتر
در سال‌های اخیر، بحث تغییر الگوی کشت و استفاده از فناوری‌های نوین در کشاورزی خوزستان بیشتر مورد توجه قرار گرفته است، اما اجرای این تغییرات با موانعی همچون نبود آموزش‌های کافی، ضعف زیرساختی و بی‌ثباتی سیاست‌های حمایتی روبه‌روست. همچنین کشاورزان بسیاری همچنان به شیوه‌های سنتی وابسته‌اند که تطابق کمتری با شرایط اقلیمی متغیر دارند. اگرچه ظرفیت علمی و فنی برای تحول در کشاورزی خوزستان وجود دارد، اما نیازمند سیاست‌گذاری‌های دقیق، حمایت مالی مداوم و برنامه‌ریزی‌های بلندمدت است تا بتوان آینده‌ای پایدارتر برای این بخش حیاتی ترسیم کرد.