در بسیاری از نقاط هرمزگان، به‌ویژه در میان زنان ساکن جزایر و نواحی ساحلی، استفاده از زیورآلات نه فقط برای زینت، بلکه به‌عنوان نمادی از جایگاه اجتماعی و میراث خانوادگی شناخته می‌شود. زیورآلات سنتی مانند گوشواره‌های بزرگ، گردنبندهای سنگین، بازوبندها و النگوهایی از طلا یا نقره، با طرح‌هایی که ریشه در هنر بومی دارند، هنوز هم در برخی مراسم‌ مذهبی و عروسی‌ها استفاده می‌شوند. این سبک‌ها معمولاً با پوشش محلی هماهنگ‌اند و نقش مهمی در شکل دادن به هویت فرهنگی زنان ایفا می‌کنند. از سوی دیگر، برخی از این قطعات نسل به نسل منتقل شده‌اند و حتی ارزش تاریخی و احساسی پیدا کرده‌اند که فراتر از ارزش مادی آن‌هاست.

در سال‌های اخیر، گرایش به زیورآلات مدرن و ترکیب آن‌ها با سبک‌های سنتی نیز در میان نسل جوان هرمزگان افزایش یافته است. این روند باعث شده تا برخی طراحان محلی یا هنرمندان مستقل تلاش کنند با بهره‌گیری از نقوش بومی و مواد جدید، آثاری خلق کنند که هم به‌روز و هم ریشه‌دار باشند. با این حال، نوسانات بازار طلا، کاهش توان خرید و ورود زیورآلات صنعتی، بر کار تولیدکنندگان بومی تأثیر گذاشته و چالش‌هایی را برای حفظ این هنر به‌وجود آورده است. زیورآلات در هرمزگان همچنان بخشی زنده از فرهنگ مردمی هستند، که میان گذشته و حال، سنت و نوگرایی، پلی زینتی و معنادار ساخته‌اند.