در این شهر، بسیاری از منازل و فضاهای کاری با دکوراسیونی ساده و بدون بهره‌گیری از تکنیک‌ها و متریال‌های به‌روز طراحی می‌شوند. استفاده از مصالح بومی و اقتصادی، مانند چوب و پارچه‌های محلی، رایج است و به دلیل محدودیت‌های مالی و دسترسی به خدمات تخصصی، بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند دکوراسیون خود را به صورت سنتی و شخصی‌سازی‌شده انجام دهند. نبود بازار گسترده و دسترسی محدود به طراحان حرفه‌ای، باعث شده تا این حوزه کمتر توسعه پیدا کند و مشتریان بیشتر به نمونه‌های موجود در خانه‌های اطراف و آشنایان بسنده کنند. این موضوع تا حدی ناشی از فرهنگ مصرف و همچنین کمبود آموزش‌های تخصصی در زمینه طراحی داخلی است.
با این حال، در سال‌های اخیر توجه به دکوراسیون به عنوان بخشی از کیفیت زندگی افزایش یافته است، اما تغییر در سلیقه و تقاضا هنوز به‌صورت تدریجی و محدود انجام می‌شود. کسانی که توان مالی بیشتری دارند، به دنبال استفاده از خدمات مدرن‌تر و طرح‌های به‌روزتر هستند، اما این روند هنوز به مرحله‌ای نرسیده که به شکل گسترده بر بازار تأثیر بگذارد. همچنین، وجود تفاوت فرهنگی میان مناطق شهری و روستایی خمین، باعث شده تا الگوهای دکوراسیون نیز متنوع باقی بمانند و نیازمند توجه به فرهنگ محلی در طراحی‌های جدید باشد. ادامه این روند نیازمند توسعه آموزش‌های تخصصی و دسترسی بهتر به مصالح و فناوری‌های نوین است.