با وجود پیشرفت‌های ساخت‌وساز در شیراز، هنوز هم در برخی محله‌ها می‌توان خانه‌هایی با در و پنجره‌های چوبی قدیمی دید که از گذشته‌ی معماری این شهر حکایت دارند. این عناصر که زمانی با دست ساخته می‌شدند، اغلب مزین به شیشه‌های رنگی، نقوش هندسی و قوس‌های ایرانی بودند. در مناطق جدیدتر، به‌ویژه در ساختمان‌های چندطبقه، استفاده از پنجره‌های آلومینیومی، یو‌پی‌وی‌سی و شیشه‌های دوجداره رایج شده است. تغییر در مصالح و فناوری ساخت، موجب تفاوت در سبک، عملکرد و حتی الگوی نورگیری شده است. در برخی پروژه‌های نوساز، تلاش می‌شود میان زیبایی سنتی و کارایی مدرن تعادل برقرار گردد، اما این رویکرد هنوز فراگیر نشده و بیشتر در بناهای خاص یا شخصی دیده می‌شود.

از سوی دیگر، شرایط اقلیمی شیراز در انتخاب نوع درب و پنجره تأثیر مستقیم دارد. تابستان‌های گرم و زمستان‌های سرد، نیاز به عایق‌کاری مناسب را افزایش داده‌اند، در نتیجه بسیاری از ساختمان‌ها به سمت استفاده از پنجره‌های چندجداره با قاب‌های مقاوم در برابر گرما و سرما رفته‌اند. با این حال، هنوز هم مشکلاتی مانند کیفیت پایین برخی محصولات موجود در بازار یا نصب غیراصولی، مانعی برای بهره‌وری انرژی در ساختمان‌ها محسوب می‌شود. در محله‌های قدیمی‌تر نیز، نبود امکانات لازم برای نوسازی یا حفظ اصالت معماری، چالشی جدی برای ساکنان و طراحان به‌وجود آورده است. به‌طور کلی، درب و پنجره در شیراز نه‌فقط عناصر ساختمانی، بلکه بازتابی از کشاکش میان گذشته، نیازهای امروز و چشم‌انداز آینده‌اند.