کودکان تهرانی با حجم گسترده‌ای از اسباب‌بازی‌های داخلی و خارجی مواجه‌اند؛ از عروسک‌های کلاسیک گرفته تا ربات‌های هوشمند و بازی‌های فکری مدرن. این تنوع ظاهراً به افزایش انتخاب کمک کرده، اما در واقع موجب سردرگمی بسیاری از والدین شده است. قیمت بالای برخی اسباب‌بازی‌ها، به‌ویژه محصولات وارداتی، باعث شده خانواده‌ها بیشتر به جنبه اقتصادی توجه کنند تا صرفاً سرگرمی یا آموزشی بودن محصول. برخی والدین، به‌دنبال اسباب‌بازی‌هایی هستند که در رشد ذهنی و خلاقیت کودک مؤثر باشند، اما تبلیغات فراگیر و الگوهای مصرفی موجود در فضای مجازی گاه این تصمیم‌گیری را دشوار می‌کند. در این میان، اسباب‌بازی‌های بی‌کیفیت نیز بازار قابل‌توجهی دارند که نگرانی‌هایی در زمینه ایمنی و تأثیر تربیتی ایجاد کرده‌اند.
تهران
یکی از مسائلی که در تهران به چشم می‌خورد، فاصله‌ی میان خواسته‌های کودکان و نگاه والدین به مقوله بازی است. برخی والدین، بازی را تنها وسیله‌ای برای سرگرم نگه‌داشتن کودک می‌دانند، در حالی که کودکان بیشتر تحت‌تأثیر دوستان، تلویزیون یا یوتیوبرهای کودک‌محور هستند و اسباب‌بازی‌ها را وسیله‌ای برای تجربه اجتماعی، قدرت‌نمایی یا تقلید از بزرگ‌ترها می‌دانند. این شکاف گاه منجر به خریدهایی می‌شود که خیلی زود کنار گذاشته می‌شوند. از سوی دیگر، فضاهای شهری تهران چندان با بازی کودکانه هم‌راستا نیستند؛ نبود زمین‌های بازی ایمن و گرایش روزافزون به آپارتمان‌نشینی، اهمیت اسباب‌بازی در خانه را بیشتر کرده است. در چنین شرایطی، نقش آگاهی والدین در انتخاب اسباب‌بازی مناسب، پررنگ‌تر از همیشه به‌نظر می‌رسد.