در گیلان، مانند بسیاری از استان‌های دیگر، فرآیند آموزش رانندگی برای بسیاری از افراد تنها یک الزام اداری نیست، بلکه بخشی از ورود به دنیای بزرگ‌سالی محسوب می‌شود. با این حال، کیفیت آموزش در آموزشگاه‌های مختلف تفاوت زیادی دارد. برخی هنرجویان از کمبود زمان آموزش عملی، بی‌توجهی به مهارت‌های روانی رانندگی و حتی برخورد نامناسب برخی مربیان گلایه دارند. در برخی شهرهای کوچک‌تر، تجهیزات آموزشگاه‌ها به‌روز نیست و تمرکز اصلی صرفاً بر قبولی در آزمون است نه یادگیری اصولی رانندگی ایمن. همچنین فشارهای مالی ناشی از افزایش نرخ کلاس‌ها و هزینه‌های جانبی باعث شده برخی افراد، به‌ویژه در مناطق کم‌برخوردارتر، از شرکت در آموزش‌های کامل صرف‌نظر کنند یا آن را به تعویق بیندازند.
لنگرود
از سوی دیگر، مسائل مربوط به زیرساخت‌های شهری نیز نقش مهمی در تجربه هنرجویان گیلانی دارد. بسیاری از مسیرهایی که برای آموزش رانندگی استفاده می‌شود، استاندارد کافی ندارند یا فاقد تنوع لازم برای آموزش در شرایط مختلف هستند. نبود شبیه‌سازها، آموزش‌های تئوری ضعیف و تمرکز بر حفظ فرمول‌های امتحانی به جای درک عمیق‌تر قوانین، موجب شده‌اند که بخش مهمی از آموزش صرفاً جنبه عبور از آزمون داشته باشد. این وضعیت می‌تواند در بلندمدت بر ایمنی رانندگی در سطح جامعه تأثیر بگذارد. در چنین شرایطی، نیاز به بازنگری در روش‌های آموزش، ارتقاء مهارت مربیان و به‌روز شدن تجهیزات، بیش از گذشته احساس می‌شود.