قزوین به‌عنوان یکی از شهرهای فرهنگی ایران، سیستم آموزشی متنوعی دارد که از مدارس دولتی و غیرانتفاعی تا مؤسسات آموزش عالی را شامل می‌شود. با وجود این تنوع، مشکلاتی مثل عدم تعادل در کیفیت آموزش میان مناطق شهری و روستایی مشاهده می‌شود. در بسیاری از مناطق روستایی، کمبود معلم‌های متخصص و امکانات کافی باعث افت سطح آموزشی شده است. همچنین، روش‌های تدریس هنوز به شکل سنتی باقی مانده و کمتر به استفاده از فناوری‌های نوین و آموزش‌های مهارت‌محور توجه می‌شود. این مسئله می‌تواند مانع از توسعه کامل استعدادهای دانش‌آموزان و دانشجویان شود.

علاوه بر این، مسائل مالی و فرهنگی نیز بر روند آموزش در قزوین تاثیرگذارند؛ خانواده‌هایی که از نظر اقتصادی در شرایط ضعیف‌تری هستند، دسترسی کمتری به فرصت‌های آموزشی ویژه دارند. از سوی دیگر، نبود برنامه‌های منسجم برای توسعه مهارت‌های فنی و حرفه‌ای باعث شده بخش قابل توجهی از جوانان نتوانند به بازار کار وارد شوند. برای بهبود وضعیت آموزش، لازم است زیرساخت‌ها و منابع به شکل متوازن‌تری توزیع شوند و به‌روزرسانی روش‌های آموزشی و حمایت از معلمان و دانش‌آموزان مورد توجه جدی قرار گیرد.