در شهرهایی مانند مشهد، تربت‌جام و نیشابور، خانواده‌ها با چالش‌های متنوعی در زمینه تربیت و مراقبت از کودکان مواجه‌اند. نابرابری در دسترسی به امکانات آموزشی و بهداشتی یکی از مهم‌ترین مسائل است، به‌ویژه در مناطق حاشیه‌نشین که بسیاری از کودکان به خدمات پایه‌ای مانند تغذیه مناسب، مدرسه استاندارد یا فضای بازی ایمن دسترسی کافی ندارند. این نابرابری‌ها باعث می‌شود برخی کودکان از همان سال‌های ابتدایی، در معرض انواع آسیب‌های روانی، اجتماعی و جسمی قرار بگیرند. در عین حال، نهادهای آموزشی و درمانی در مراکز استان فعالیت می‌کنند، اما به‌دلیل تمرکزگرایی و فاصله جغرافیایی، برای خانواده‌های ساکن در مناطق روستایی یا دور از مرکز، بهره‌برداری از این خدمات دشوار است.
از سوی دیگر، تغییرات اجتماعی و اقتصادی در استان، سبک‌های فرزندپروری را نیز تحت‌تأثیر قرار داده‌اند. افزایش هزینه‌های زندگی، اشتغال والدین و کاهش تعاملات خانوادگی سنتی، باعث شده کودکان بیش از گذشته با کم‌توجهی عاطفی، تنهایی یا وابستگی به ابزارهای دیجیتال روبه‌رو شوند. همچنین، نبود فضای کافی برای فعالیت‌های کودک‌محور، مثل زمین‌های بازی یا مراکز فرهنگی در برخی مناطق، موجب کاهش تحرک بدنی و رشد اجتماعی کودکان شده است. سیاست‌گذاری در حوزه کودک در خراسان رضوی نیازمند بازنگری اساسی است؛ نه فقط در سطح ارائه خدمات، بلکه در زمینه ساختن بستری فرهنگی و اجتماعی که در آن کودک بتواند به‌طور متوازن رشد کند و از حقوق ابتدایی خود برخوردار باشد.