تولید کاشی و سرامیک در شیراز عمدتاً در واحدهای کوچک و متوسط انجام می‌شود که بیشتر به تامین نیازهای بازار محلی و منطقه‌ای می‌پردازند. نبود کارخانه‌های بزرگ با فناوری‌های نوین باعث شده کیفیت محصولات تولیدی گاه با نوسان مواجه شود و این امر بر رقابت‌پذیری در بازار تأثیرگذار است. علاوه بر این، نوسانات قیمت مواد اولیه و انرژی، همچنین هزینه‌های بالای حمل و نقل، قیمت تمام‌شده محصولات را افزایش داده و دسترسی به بازارهای گسترده‌تر را محدود کرده است. از سوی دیگر، واردات کاشی‌های خارجی با قیمت‌های رقابتی و کیفیت متفاوت، فشار مضاعفی بر تولیدکنندگان محلی وارد کرده و آن‌ها را به تغییر در استراتژی‌های تولید و فروش واداشته است.

در بخش مصرف، تغییر سلایق مشتریان و تمایل به استفاده از طرح‌ها و مدل‌های متنوع‌تر باعث شده که تولیدکنندگان نیازمند نوآوری و تنوع بیشتر در محصولات باشند. اما محدودیت‌های فنی و نبود دسترسی به ماشین‌آلات پیشرفته، مانع از این تحول شده است. در عین حال، فقدان آموزش‌های تخصصی و برنامه‌ریزی دقیق در جهت بهبود کیفیت، روند توسعه این صنعت را کند کرده است. به طور کلی، صنعت کاشی و سرامیک در شیراز با وجود ظرفیت‌های بالقوه، نیازمند حمایت‌های هدفمند و بهبود زیرساخت‌های تولید است تا بتواند جایگاه خود را در بازارهای داخلی و منطقه‌ای تثبیت کند.