در شهری مانند رشت که با رشد جمعیت و افزایش نیاز به خدمات اداری روبه‌رو است، این دفاتر کارکردی دوگانه دارند: از یک‌سو واسطه‌ای بین شهروند و سیستم اداری‌اند و از سوی دیگر، محل تمرکز مراجعات متعدد برای خدماتی از قبیل صدور گذرنامه، تمدید گواهینامه، کارت پایان خدمت یا استعلام‌های هویتی. با اینکه هدف اولیه تسریع فرآیندها و کاهش بوروکراسی بوده، اما در عمل این تجربه برای شهروندان همیشه یکنواخت نیست. ازدحام، زمان‌بر بودن برخی مراحل، و تفاوت در کیفیت خدمات میان دفاتر مختلف، از جمله مسائلی است. که برخی مراجعان با آن مواجه شده‌اند. همچنین پراکندگی جغرافیایی دفاتر در سطح شهر، بر دسترسی برابر شهروندان به خدمات تأثیر گذاشته است.

از سوی دیگر، رابطه میان کارکنان و ارباب‌رجوع در این فضاها تابعی از آموزش، حجم کار و ساختار سازمانی است. در برخی موارد، انتظار برای نوبت‌گیری یا ثبت درخواست‌ها به تجربه‌ای فرسایشی بدل می‌شود، به‌ویژه در بازه‌هایی که مراجعات افزایش می‌یابد. در عین حال، نبود شفافیت درباره مراحل انجام خدمات یا هزینه‌های نهایی نیز ممکن است. موجب سردرگمی شهروندان شود. به‌رغم این چالش‌ها، دفاتر پلیس +10 به بخشی از ساختار خدمات روزمره در رشت تبدیل شده‌اند و تعامل با آن‌ها، برای بسیاری، نه صرفاً یک گزینه، بلکه ضرورتی اداری است که بخشی از زندگی شهری را شکل می‌دهد.