این هنر که ریشه در آیینهای مذهبی و تعزیهخوانی دارد، با اجرای متون و نمایشنامههای مذهبی در محافل مختلف تهران حفظ شده است. پردهنویسی معمولاً شامل روایت داستانهای تاریخی و دینی است که به زبان ساده و صمیمی به مخاطبان ارائه میشود تا پیامهای اخلاقی و فرهنگی منتقل گردد. در سالهای اخیر، با تغییر سبک زندگی و ورود فناوریهای نوین، علاقهمندان به پردهنویسی کاهش یافته و این هنر با چالشهایی روبرو شده است. اما برخی گروههای فرهنگی تلاش میکنند، تا این سنت را زنده نگه دارند و در قالب برنامههای متنوع، این میراث را به نسلهای جدید معرفی کنند.
همچنین، مشکلات مالی و نبود حمایتهای رسمی باعث شده است که پردهنویسی کمتر در فضاهای عمومی و گسترده دیده شود و بیشتر به مناسبتهای خاص محدود شود. علاوه بر این، کمبود آموزشهای تخصصی و فقدان متون جدید برای اجرا، روند توسعه این هنر را کند کرده است. با این وجود، پردهنویسی همچنان بخشی از هویت فرهنگی تهران به شمار میرود و میتواند با حمایت بیشتر و استفاده از امکانات رسانهای، جایگاه خود را در میان مردم باز یابد. حفظ این هنر نیازمند توجه جامعه و نهادهای فرهنگی به اهمیت نقش آن در انتقال تاریخ و فرهنگ است.