در تبریز، بازار مصالح ساختمانی از دیرباز یکی از بخش‌های پرتحرک اقتصادی به‌شمار می‌رفته است. مصالح‌فروشی‌ها در نقاط مختلف شهر، به‌ویژه در حاشیه‌های صنعتی یا نزدیک به مناطق در حال توسعه، پراکنده‌اند. تنوع بالای محصولات، از سیمان و گچ گرفته تا انواع آجر، بلوک، آهن‌آلات و کاشی، باعث شده مشتریان با گزینه‌های زیادی روبه‌رو باشند. اما همواره تفاوت‌هایی در کیفیت و قیمت وجود دارد که انتخاب را برای خریداران، به‌ویژه سازندگان کوچک، دشوار می‌کند. نوسانات قیمت ارز و تغییرات در زنجیره‌ی تأمین نیز بر این بازار تأثیر می‌گذارد و گاهی موجب توقف یا کندی در روند ساخت‌وساز می‌شود. از سوی دیگر، نبود نظارت کافی بر اصالت کالا یا کیفیت بعضی محصولات، گاه مشکلات فنی یا خسارت‌های مالی به همراه دارد.

نکته مهم دیگر در مورد مصالح‌فروشی در تبریز، وابستگی آن به شرایط اقلیمی و فصلی است. در ماه‌های سرد یا زمان‌هایی که بارندگی شدید می‌شود، حمل‌ونقل مصالح و فعالیت‌های ساختمانی کاهش می‌یابد، در نتیجه فروش نیز افت می‌کند. در مقابل، در فصل‌های گرم‌تر، بازار پررونق‌تر است و فشار بر تأمین‌کنندگان افزایش می‌یابد. از طرفی، برخی مصالح‌فروشان سنتی هنوز از شیوه‌های قدیمی برای مدیریت موجودی، قیمت‌گذاری و ثبت سفارش استفاده می‌کنند که در مقایسه با نیازهای امروز، ناکارآمد به‌نظر می‌رسد. همچنین، کمبود فضاهای مناسب برای انبارداری استاندارد، به‌ویژه در مناطق شهری، می‌تواند باعث کاهش کیفیت مصالح ذخیره‌شده شود. به طور کلی، مصالح‌فروشی در تبریز بخشی از اقتصاد شهری است که با نیاز به تطبیق با تحولات فنی و اقتصادی روبه‌رو است، اما همچنان به‌صورت پراکنده و ناهمگون عمل می‌کند.