دکوراسیون در ماسال

خانه‌های قدیمی در ماسال، چه در مناطق شهری و چه در روستاهای اطراف، اغلب بر پایه مصالح بومی مانند چوب، سنگ و گل ساخته شده‌اند و فضای داخلی آن‌ها نیز با کمترین وسایل و بیشترین ارتباط با محیط بیرونی طراحی می‌شد. اما با گسترش ساخت‌وسازهای جدید، استفاده از متریال‌های صنعتی، سقف‌های کاذب، رنگ‌های مدرن و مبلمان غیرمحلی افزایش یافته است. این روند نوعی گسست میان شیوه‌های سنتی و زیبایی‌شناسی مدرن ایجاد کرده است؛ جایی که بسیاری از خانه‌ها دیگر بازتاب‌دهنده هویت محلی نیستند. در خانه‌هایی که هنوز بخشی از عناصر قدیمی حفظ شده، نوعی تلاش برای پیوند بین گذشته و حال دیده می‌شود، گرچه این تلاش همواره موفق یا یکپارچه نیست.

در همین حال، ورود گردشگران و ساخت ویلاها در مناطق ییلاقی، دکوراسیون را بیشتر تابع نگاه بیرونی و نمایشی کرده است. طراحی فضاهایی که بیشتر برای عکاسی و اقامت کوتاه‌مدت در نظر گرفته شده‌اند، با اولویت دادن به ظاهر، اغلب از نظر عملکردی یا اقلیمی با محیط ماسال هماهنگ نیستند. بسیاری از این بناها بدون توجه به اقلیم مرطوب منطقه و با الگوبرداری از دکوراسیون شهری یا حتی خارجی ساخته می‌شوند. این وضعیت نوعی دوگانگی در منظر مسکونی منطقه به وجود آورده است: از یک سو خانه‌های بومی با ساختار ساده و متناسب با محیط، و از سوی دیگر سازه‌هایی با طراحی‌های نمایشی که گاه تنها عمر کوتاهی دارند. در مجموع، دکوراسیون در ماسال امروز بین ماندگاری سنت و جذابیت موقتی مدرنیته در حال نوسان است.