در مناطق مختلف شهریار، واحدهای تولیدی متنوعی در حوزه‌هایی چون صنایع غذایی، پوشاک، مصنوعات فلزی و بسته‌بندی فعالیت دارند. بیشتر این واحدها در فضاهای نیمه‌صنعتی یا کارگاه‌های خانوادگی اداره می‌شوند و اشتغال‌زایی قابل‌توجهی در سطح محلی ایجاد کرده‌اند. با این حال، چالش‌هایی مانند کمبود سرمایه در گردش، مشکلات مربوط به اخذ مجوزها و دسترسی محدود به بازارهای گسترده‌تر، بر روند رشد این فعالیت‌ها تأثیر منفی گذاشته است. بخشی از تولیدکنندگان نیز با مشکلات زیرساختی مانند قطع برق، کمبود آب صنعتی یا فقدان حمایت بیمه‌ای مواجه هستند که استمرار فعالیت‌شان را با تردید روبه‌رو کرده است.

با وجود همه این محدودیت‌ها، ظرفیت بالقوه‌ای برای توسعه تولیدی‌ها در شهریار وجود دارد، به‌ویژه در حوزه‌هایی که نیاز مصرفی بالا و امکان تأمین مواد اولیه در سطح محلی فراهم است. بسیاری از واحدهای کوچک تولیدی به دلیل روابط مستقیم با بازار مصرف، می‌توانند با بهره‌گیری از فناوری‌های ساده و کم‌هزینه، بهره‌وری خود را افزایش دهند. مسیر رشد این واحدها اما نیازمند نوعی برنامه‌ریزی در سطح خرد و حمایت‌های هدفمند است؛ به‌ویژه آن‌که در برخی مناطق شهریار، مرز بین فعالیت تولیدی و سکونت‌گاه‌های مسکونی بسیار باریک است و این موضوع، مسائل زیست‌محیطی و اجتماعی خاصی را به‌همراه دارد که باید به‌شکل دقیقی مدیریت شوند.