در خانه‌های سنتی مازندران، آشپزخانه‌ها معمولاً در قسمت‌های پشتی خانه قرار داشتند، تا از رطوبت و باران در امان باشند. این آشپزخانه‌ها اغلب با استفاده از مصالح طبیعی مانند چوب و سنگ ساخته می‌شدند، تا با محیط زیست هماهنگ باشند. همچنین، در طراحی این فضاها، تهویه مناسب و استفاده از نور طبیعی اهمیت ویژه‌ای داشت. تا در فصول مرطوب، از رشد قارچ و کپک جلوگیری شود.
در معماری مدرن مازندران، آشپزخانه‌ها به‌عنوان فضایی چندمنظوره طراحی می‌شوند که علاوه بر پخت‌وپز، محل تجمع خانواده و پذیرایی از مهمانان نیز هستند. استفاده از کابینت‌های چوبی با رنگ‌های گرم، سطوح سنگی و نورپردازی‌های ملایم، فضایی دل‌نشین و صمیمی ایجاد می‌کند. همچنین، در این طراحی‌ها، توجه به جزئیاتی مانند استفاده از گیاهان آپارتمانی و ابزارهای آشپزی سنتی، هویت فرهنگی منطقه را حفظ می‌کند. این روند نشان‌دهنده تلفیق سنت و مدرنیته در طراحی آشپزخانه‌های مازندران است.